Rozdział 18- Sprawdzian, Uczucia i Kłopoty

Nowy dzień w Konoha wybudzał ze snu powoli wszystkich mieszkańców, tak samo było z pewnym blondynem któremu promienie słońca bezkarnie tańczyły po twarzy. Natychmiast zarzucił kołdrę na twarz by tylko odeprzeć atak dziennej gwiazdy co było dobrym pomysłem, jednak po około dwudziestominutowych próbach ponownego zaśnięcia skarcił sam siebie za to że nie zasłonił rolet w oknach swojej sypialni.
Przeszedł do pozycji siedzącej po czym przeciągając się leniwie skierował swe kroki w stronę łazienki by zaczerpnąć odświeżenia. Zimne krople wody wywoływały u niego dreszcze, jednak jedyna rzecz która stawiała go natychmiastowo na nogi to właśnie tego typu prysznic.

Po skończonej kąpieli blondyn zaczął grzebać w swojej garderobie w celu znalezienia czegoś stosownego na dzisiejszą pogodę. Zdążył założyć pomarańczowe spodnie od dresu gdy po mieszkaniu rozszedł się dźwięk dzwonka od drzwi. Pospiesznie podszedł do wejściowych drzwi gdzie został poinformowany przez jakiegoś Chūnina że około południa ma się stawić u Tsunade.
Stwierdzając śmiało że ma jeszcze kupę czasu skierował swe kroki z powrotem do sypialni by zarzucić coś na górną część swojego ciała. Po dokończeniu porannych czynności wyszedł z domu i uprzednio kluczując drzwi skierował swe kroki w stronę Ichiraku Ramen.

Po dotarciu do swojej ulubionej knajpki gdzie z radością został przywitany przez właściciela, zjadł trzy porcje i dziękując za posiłek udał się powolnym krokiem do siedziby Tsunade. Wiedząc że ma jeszcze sporo czasu nie spieszył się, zamiast tego rozkoszował się pogodą oraz widokiem tętniącej życiem wioski.

- Naruto!- usłyszał jak ktoś woła jego imię- Hey Naruto!- odwrócił się okazało się że tą osobą była zielonowłosa przyjaciółka
- Oh, to Ty Akane- uśmiechnął się do niej szeroko- Wybierasz się na spacer?- spytał
- Nie do końca- odpowiedziała, jednak napotykając pytające spojrzenie blondyna kontynuowała- Hokage-sama wzywa mnie do siebie- wyjaśniła a w błękitnych oczach Uzumakiego napotkała radosne iskierki
- Skoro Ciebie też to oznacza że szykuje się jakaś misja!- krzyknął uradowany a Kochiya odpowiadając krótkim „No!” uśmiechnęła się, znała już zapał swojego przyjaciela co do misji więc nie była zdziwiona widząc jego reakcję.

Nim się spostrzegli byli już przed budynkiem administracyjnym, kierując swe kroki po schodach dotarli do drzwi za którymi znajdował się gabinet ich przełożonej. Była mieszkanka Wioski Kwiatu zapukała do drzwi, gdy tylko usłyszeli zaproszenie do środka blondyn otworzył drzwi i przepuszczając Akane wszedł do środka.
Zdziwiło ich to że nikogo innego z drużyny do której należeli. W gabinecie znajdowała się ich dwójka oraz Shizune wraz z Tsunade. Senju widząc stojącą przed nią dwójkę rozsiadła się wygodnie w swoim fotelu, najpierw zwróciła się do blondyna.

- Naruto, jak zapewne wiesz, podczas tego gdy Ty odbywałeś trening wraz z Jiraiyą Twoi znajomi awansowali do rangi Chūnina, ponad to Shikamaru  Nara oraz Neji Hyūga są już Jōninami- blondyn zaraz sposępniał słysząc słowa przywódczyni ale nie przerywał jej- Nie chciałam na Ciebie naciskać, jednak te stare pierniki… zresztą nie ważne, po prostu musisz im pokazać na co Cię stać.- Widząc w jakie podniecenie narasta w Uzumakim uniosła kącik ust do góry.
- Akane, Ty również jesteś jeszcze geninem- Wnuczka Pierwszego zwróciła się do zielonowłosej
- Naruto! Akane! Daje wam tydzień do przygotowania się do testu który zdecyduje o waszych rangach oraz o waszej przyszłości jako shinobi Wioski Ukrytej w Liściu!
- Hai!

Blondwłosy niemalże od razu wziął się za trening, gdy tylko Tsunade poinformowała jego oraz Akane o indywidualnym teście, nie zamierzał tracić choćby godziny. Gdy tylko wyszedł z budynku administracyjnego biegiem ruszył do swojego mieszkania by zabrać najpotrzebniejsze do treningu rzeczy.
Teraz już od około dwóch godzin można było usłyszeć huki od wykonywania różnych technik. Gdyby nie to że te hałasy dochodziły z terenów na których znajdują się pola treningowe to wśród cywilów zaczął by narastać niepokój.

Naruto siedział właśnie w skupieniu pod jednym z drzew, jego oczy były zamknięte ale to nie oznacza że spał. Nagle z prawej strony niebieskookiego nabiegła jego klon który dzierżył w dłoni kunai, był już blisko swojego celu gdy oryginał łapiąc go w nadgarstku wstał i zakręcając nim 180 stopni rzucił swoją repliką w pobliskie drzewo. Jednak to nie było wszystko już po chwili pod blondynem z ziemi wyszła ręka kolejnej repliki  która chciała złapać go w kostce, Uzumaki dosłownie w ostatniej chwili wyskoczył do góry…

- Katon: Gōkakyū no Jutsu- W szczelinę którą utworzył klon Naruto posłał kule ognia tym samym unicestwiając kolejną z kopi, będąc jeszcze w powietrzu odparł nadlatujące z drzewa na przeciwko shurikeny…
- Fūton: Daitoppa- silny poryw wiatru poleciał stronę drzewa z której nadleciał atak a po chwili dało usłyszeć się charakterystyczny efekt znikania klonów.

Zdążył gładko wylądować na ziemi a tuż przed nim wybiegła kolejna z kopi.

- No chodź!- krzyknął posiadacz lisa

Rozpoczęła się walka na taijutsu mimo że była to kolejna replika Naruto wcale nie miał tak łatwo, jednak po paru minutach zmagań syn Kushiny dostrzegł lukę u swojego sobowtóra. Wyprowadzając silne kopnięcie w podbródek posłał ostatniego klona w powietrze. Słysząc charakterystyczne „puf” Uzumaki opadł gładko na ziemię, wtem za pobliskiego drzewa rozległo się klaskanie.

- Zastanawiałem się kiedy się pokażesz… Jiraiya-sensei- powiedział wstając gdy ten do niego podszedł- Co Cię do mnie sprowadza?-spytał
- Jak to co?! Oglądam rezultaty treningu pod moim okiem!- krzyknął zadowolony od ucha do ucha
- Polemizowałbym- wycedził przez zęby blondyn na co pustelnik się naburmuszył
- Słyszałem że Tsunade chce Ci zrobić jakiś sprawdzian- uczeń Hiruzena zmienił temat
- Hai- przytaknął niebieskooki-… ponoć starszyzna wpłynęła na tę decyzje
- I widzę że się nie obijasz! Znacznie polepszyłeś synchronizacje z klonami- pochwalił swojego ucznia- Przejdźmy się, musimy o czymś porozmawiać.

Jiraiya wraz z swym chrześniakiem powolnym krokiem przemierzali Konohe rozmawiając na temat tego co może wymyśleć Tsunade by sprawdzić umiejętności. Docierając do gorących źródeł, będąc już w wodzie rozmowa przeszła na bardziej poważny temat.

- Udało Ci się dowiedzieć czegoś nowego Jirayia-sensei?- spytał przerywając tym samym ciszę
- Istotnie, ale nie są to najlepsze informacje- westchnął- Chodzi o moc jaką dysponuje lider Brzasku… to Rinnengan.
- Taką samą mocą dysponował Rikudō Sennin- wymamrotał pod nosem blondyn zadziwiając tym samym swojego Mistrza- Nie będzie łatwo…- dodał
- Masz racje, miejmy nadzieję że nie będziemy musieli stawiać mu czoła, przynajmniej nie w najbliższym czasie.
- Hai

Po wyjściu z łaźni nie chcą wracać jeszcze do domu, Uzumaki skierował swe kroki w stronę Konoszańskiego parku. Przysiadając na jednej z ławek pogrążył się w własnych, zaczął myśleć o tym co powiedział mu jego sensei, o mocy jaką posiada…

- Ile jeszcze kłód życie rzuci pod nogi byśmy mogli żyć w pokoju- powiedział wypuszczając leniwie powietrze
- Zbyt wiele – odpowiedział mu basowy głos dochodzący z wnętrza- Boisz się?
- A czy to nie oczywiste? Akatsuki któremu przewodzi gość z mocami samego Mędrca Sześciu Ścieżek, Sasuke którego bezgranicznie pochłonęła zemsta… mam wymieniać dalej? Do tego od dawna nie mam żadnych wieści od Itachiego nie znamy aktualnych posunięć Brzasku jak i Sasuke. Tak naprawdę nie wiemy co się stanie następnego dnia, nie wiemy czy w ogóle dożyjemy następnego dnia.- blondyn zakończył swój monolog.

Kyuubi nic nie mówił, z dnia na dzień jego sakryfikant zaskakiwał go coraz bardziej, wiedział również że ma racje, nie wiadomo co przyniesie jutro.

Czas mijał nieubłagalnie szybko, dzień za dniem, noc po nocy. Każdego dnia blondwłosy budził się wczesnym rankiem by tylko po zjedzeniu śniadania ruszyć na pole treningowe tylko po to by wrócić późnym wieczorem wrócić obolałym i zmęczonym do domu. Parę razy udało mu się podpatrzyć trening Akane która również dawała z siebie wszystko, parę razy udało zielonowłosej nawet zaskoczyć Uzumakiego posyłając w kierunku jego kryjówki jakąś nie szkodliwą technikę. Jak się okazało Kochiya dzięki Kakashiemu odkryła swą naturę którą była woda.
Niebieskookiego zastanawiało jednak coś innego, od niecałego tygodnia nie widział ani razu swojej kompanki z drużyny, Sakury. Chodził nawet parę razy do Tsunade, jednak ta stanowczo zaprzeczała jak chłopak pytał ją czy jest na jakieś misji, zawsze został zbywany tym że ma dużo obowiązków w szpitalu. No ale przecież ile można?
Z postanowieniem zajęcia się tym nieco później ruszył na codzienny trening.

***

Siedziała na łóżku trzymając w ręku zdjęcie swojego Teamu, od przeszło tygodnia miała istny mętlik w głowie, gdy usłyszała rozmowę młodego Nary z jej przyjacielem zatkało ją. Do tej pory widziała w nim jedynie przyjaciela, myślała że On czuje dokładnie to samo. Jednak jego uczucie było o wiele silniejsze, dopiero teraz spostrzegła ile dla niej zrobił, te wszystkie chwile kiedy płakała wtedy mogła znaleźć u niego pocieszenie i nawet nie musiała o to prosić… przychodził sam do tego złożyła na jego barkach taki ciężar, przez głupią obietnice o mały włos nie stracił życia. A Ona? Ona go cały czas odtrącała i to przez kogo? Przez Sasuke? Powinna użyć go jako pretekstu? Nie, to była tylko i wyłącznie jej głupota… ale wtedy było inaczej. Wtedy to co czuła do Uchihy to było dziecinne zauroczenie a Naruto… nie patrzyła na niego z innej perspektywy niż przyjaźń.

- Sakura? Kochanie jesteś tam?- przez drzwi do różowowłosej doszedł stłumiony głos jej rodzicielki a drzwi się powoli uchyliły. W drzwiach stanęła kobieta o krótkich blond włosach oraz zielonych oczach, od razu spostrzegła smutny wraz twarzy na twarzy swojej córki.

- Sakura Kochanie, co Ci się stało?- spytała z wyraźną troską w głosie
- N… Nic takiego mamo.- skłamała
- Własnej Matki nie oszukasz.- kobieta jednak nie dawała za wygraną i już po chwili siedziała przy córce, wtedy spostrzegła zdjęcie jej drużyny- Chodzi o tego czarnowłosego chłopaka? Nadal przeżywasz jego odejście?- spytała ponownie lecz jej córka milczała- Skarbie, to była jego decyzja, powinnaś o nim…- nie dokończyła
- On już dawno mnie nie interesuje mamo- wyszeptała ledwo dosłyszalnie jednak na tyle by jej rozmówczyni usłyszała – Chodzi o Naruto, zawsze każdy traktował go jak powietrze, omijano go szerokim łukiem a dzieciaki nie chciały się z nim bawić bo rodzice im zabraniali- córka zaczęła otwierać się przed matką a po jej policzkach zaczęły spływać gorzkie łzy- Zresztą ja nie byłam lepsza… zawsze go biłam i wyzywałam, gdy chciał mnie gdzieś zaprosić to go wyśmiewałam. A…a On…- jej głos łamał się coraz bardziej-… On po prostu mi pomagał… pocieszał mnie gdy zostałam skrzywdzona przez Sasuke. Do tego obciążyłam go tą obietnicą…- przerwała na chwilę co wykorzystała starsza z kobiet
- Jaką obietnica Córciu?- spytała wyraźnie zaciekawiona

Medyczka przez chwile wahała się czy aby na pewno powiedzieć o tym swojej mamie, jednak gdy poczuła jak ciężar  powoli z niej schodzi z powodu wcześniej wypowiedzianych słów, postanowiła że nic nie będzie ukrywała.

- Mamo, jak byłam mała… za czasów Akademii, wtedy jak każda dziewczyna podkochiwałam się w Sasuke…- zaczęła niepewnie jednak czując matczyny uścisk dodający odwagi kontynuowała- Gdy tylko On uciekł z wioski, poprosiłam Naruto by sprowadził go dla mnie z powrotem. On… On mi obiecał że to zrobi, powiedział że to obietnica jego życia i do dziś dnia… do dziś dnia usiłuje to zrobić. Nawet na ostatniej misji o mały włos nie przypłacił życiem przez głupią obietnicę… a to wszystko moja wina!- Uczennica Tsunade rozpłakała się na dobre chowając twarz w ramieniu matki, w tym samym czasie w progu do pokoju młodej Haruno pojawił się ojciec zielonookiej, jednak żona natychmiast wyprosiła go gestem ręki z pokoju, oboje z rodziców znało kruchy charakter córki jednak Pan Haruno wiedział że jego żona lepiej zajmie się w tej chwili stanem córki.

- Już, spokojnie Sakura- starała się uspokoić córkę – Wiesz z tego co mi opowiadasz, to Naruto jest ciekawym typem człowieka- uśmiechnęła się widząc spojrzenie córki- Robi wszystko i nie chce niczego w zamian, sądzę że nietrudno się domyślić dlaczego tak jest i Ty też to wiesz, prawda? On chce jedynie Twojego szczęścia, a w dzisiejszych czasach tacy ludzie jak Naruto to rzadkość. – wstała
- Myślę że powinnaś z nim porozmawiać- dodała na odchodne zostawiając dziewczynę by sobie wszystko przemyślała.

***

Dzień w którym miał odbyć się indywidualny egzamin mający na celu sprawdzenie umiejętności Akane i Naruto w końcu nadszedł. Blondwłosy nie mógł się wręcz doczekać tego dnia. Gdy tylko po pomieszczeniu rozległ się dźwięk budzika stojącego na szafce przy łóżku, Naruto energicznie zerwał się na równe nogi i wyłączając budzik który na cyferblacie wskazywał szóstą nad ranem ruszył w stronę łazienki w celu odświeżenia się.

Po zimnym i pobudzającym prysznicu odział się w swój codzienny strój bojowy którym był po prostu jego ulubiony dres który kupił mu Jiraiya podczas treningu. Przed wyjściem z domu zahaczył jeszcze o kuchnie gdzie zjadł ramen na szybko. Gdy tylko wyszedł, szybko wskoczył na budynek po czym dachami w biegu ruszył w kierunku siedziby przełożonej.

Po dotarciu do budynku administracyjnego oraz pokonaniu przeszkody jaką stanowiły  schody stał przed drzwiami prowadzącymi do gabinetu Tsunade, gdy zapukawszy usłyszał komendę pozwalającą na wejście. W środku zastał już swoją zielonowłosą przyjaciółkę z którą przywitał się posyłając serdeczny uśmiech.

- Dobrze, skoro już jesteś Naruto to możemy zacząć- zwróciła na siebie uwagę Hokage- Bez owijania w bawełnę, udacie się do Shi no Mori* gdzie w wierzy będą czekały na was dwie osoby, waszym zadaniem będzie je odeskortować z powrotem do wyjścia. Jednak nie będzie to takie łatwe jak się wydaje, po drodze nie wliczając licznych pułapek jak i zwierząt które tam się znajdują napotkacie też przeciwników którzy są shinobi z naszej Wioski, będą to tak zwani blokerzy którzy mają na celu spowolnić was bądź też nie dopuścić do tego byście dotarli do wieży by odbić zakładników.- Medyczka przerwała na chwilę a w tym samym momencie kruczowłosa asystentka wręczyła dwójce młodych ninja mapy- Mapy wskazują miejsca w których możecie się schronić i odpocząć, wyruszycie w godzinnym odstępie czasowym. Na wykonanie zadania macie równe pięć dni od wejścia do lasu. Macie godzinę na przygotowanie się, to wszystko co powinniście wiedzieć. Ruszajcie!
- Hai!- krzyknęli oboje po czym ulotnili się z gabinetu wnuczki pierwszego.

Po przygotowaniu się oboje byli już pod jedną z bram prowadzącą do Lasu Śmierci, Naruto dobrze znał to miejsce, wszystkie wspomnienia nagle wróciły. To tu odbył się jeden z trzech etapów do egzaminu na Chūnin’a, znał samo miejsce jak i istoty które w nim żyją bardzo dobrze, chociaż przez te lata wszystko mogło się zmienić.
Jako pierwsza wyruszyła Akane, blondyn widział w jej oczach lekki niepokój, nie dziwił się w końcu wchodziła tam po raz pierwszy, jednak zapewnił dziewczynę że na pewno da sobie radę.

- Naruto!- blondwłosy już miał przechodzić przez bramę gdy nagle usłyszał jak ktoś woła jego imię - Czekaj Naruto!- odwrócił się w stronę z której dobiegał krzyk
- Sakura-chan?- nie mylił się w jego stronę biegła właśnie różowowłosa, trochę go to zdziwiło bo nie widział jej przez dłuższy czas a tu nagle zjawia się w najmniej oczekiwanym momencie- Stało się coś?- spytał gdy ta już przed nim stała

Dziewczyna nie wiedziała z początku jak ma zacząć

- Naruto ja… ja…- zaczęła dość niepewnie
- Tak?- spytał cieplejszym głosem dodając jej tym samym pewności
- Ja chciałam Cię przeprosić i podziękować za wszystko. Wtedy na misji, wiem że chciałeś dobrze, uświadomiłam sobie też że to co powiedziałeś jest prawdą, byłam głu…- Uzumaki nie mogąc słuchać jak dziewczyna którą kocha ponad wszystko obraża samą siebie, zrobił coś na co wcześniej nigdy by się nie odważył oraz czego ta nigdy by się nie spodziewała, mianowicie kładąc prawą dłoń na jej policzku uśmiechną się po czym wargami delikatnie musnął jej czoło. Dziewczyna stała w osłupieniu, kiedyś zapewne posłała by swojego przyjaciela do szpitala, jednak teraz została wręcz sparaliżowana, nie przez strach lecz przez ciepło które przeszło przez całe jej ciało. Z szoku jaki ją ogarną wyrwał ją Naruto.

- Przy okazji, zawsze chciałem Ci to powiedzieć ale… w dłuższych włosach jesteś jeszcze ładniejsza- to prawda, dopiero teraz zwróciła na to uwagę, jej włosy stały się dłuższe niż były, ciepło stało się jeszcze silniejsze a w brzuchu czuła jakby stado motyli właśnie poderwało się z łąki pełnej kwiatów. Nim zdążyła coś powiedzieć niebieskooki odwrócił się już do niej plecami i unosząc rękę w geście pożegnania ruszył w stronę wejścia.

***

Konohagakure, gdzieś w podziemiu widzimy mężczyznę o krótkich czarnych włosach, głowę oraz prawe oko pokrywał bandaż, mężczyzna posiadał również na brodzie bliznę w kształcie „x” ubrany w białą koszule, przez prawą stronę ciała przebiegał czarny płaszcz który podtrzymywał również jego prawe ramie. Natomiast w lewej ręce trzymał laskę na której się podpierał. Swym zimnym wzrokiem spoglądał na pięciu wojowników którzy kłaniali mu się nisko, każdy z nich miał maskę na twarzy.

- Jakie są Twoje rozkazy Danzō-sama?- spytał jeden z wojowników podlegających mężczyźnie przenosząc na niego wzrok
- Ślimacza Księżniczka jak zwykle nie potrafi utrzymać broni ostatecznej w jednym miejscu i wykorzystać jej odpowiednio, nie mogę pozwolić na to by ten smarkacz biegał tak beztrosko po całym świecie.- warknął chłodno- To wszystko przez głupie ideologie Trzeciego pozwala mu się na wszystko czego zachce, ale to się skończy. Kyuubi powinien siedzieć w zamknięciu i czekać na odpowiedni moment i tak też się stanie. – zaśmiał się wrednie uczeń Tobiramy- Gówniarz jest teraz w Shi no Mori, Tsunade poddaje go jakiemuś testowi, chce go zrobić Chūnin’em… kpina. Ten las to idealna okazja, porwiecie go i zamkniecie w jednej z kryjówek która została nam po Orochimaru  a Konoha pomyśli po prostu że został zżarty przez jedną z bestii które tam żyją, po paru latach wypuścimy go z klatki, wtedy już na pewno nie będzie sobą i będzie chciał zniszczyć Konohe. On zabije Tsunade a ja go powstrzymam i jako bohater zostanę Rokudaime Hokage!- krzyknął a jego śmiech rozniósł się echem po ścianach korzenia.

Wojownicy skłonili się nisko a po chwili zniknęli w kłębach dymy

- Już niedługo Konoha stanie się postrachem dla innych wiosek…

_______________________________

To już koniec 18 rozdziału, trochę mi zajęło jego napisanie ale się udało. Czuję że trochę lałem wodę ale zostawiam ocenę w waszych rękach. Co sądzicie o takim przebiegu wydarzeń?

Jeżeli przeczytaliście pozostawcie po sobie ślad, z góry dziękuje.

Zapraszam też na całkiem ciekawy blog w którym Hakate Kakashi zostaje ojcem Naruto a Kyuubi to kobieta. Chcecie wiedzieć więcej? 

Zapraszam:

http://naruto-w-roznych-wydaniach.blog.pl/